Informațiile din această secțiune a site-ului sunt destinate exclusiv profesioniștilor din domeniul sănătății, conform Art. 942 din Registrul Naţional al Profesioniştilor din Sistemul de Sănătate. Prin prezenta confirm că sunt un profesionist în domeniul sănătății, în conformitate cu această definiție.
Din păcate, deoarece nu sunteți un profesionist din domeniul sănătății, nu vă putem oferi aceste informații.
Problemy brzuszkowe u małych dzieci zdarzają się niestety bardzo często. Prawdziwą zmorą rodziców bywają kolki niemowlęce – przykra przypadłość dotykająca blisko 40% maluszków w pierwszych miesiącach życia. Chociaż kolki są bardzo nieprzyjemne zarówno dla dziecka, jak i dla jego opiekunów, tak naprawdę nie powinny być powodem do niepokoju – takie dolegliwości nie są bowiem chorobą, a jedynie czynnościowym zaburzeniem przewodu pokarmowego. I choć oczywiście w teorii wszystko wygląda bardzo prosto, w rzeczywistości trudno nie przejmować się widokiem rozpaczliwie płaczącego niemowlaka, prężącego się w swoim łóżeczku i krzyczącego wniebogłosy. Nic zatem dziwnego, że świeżo upieczeni rodzice chcą dowiedzieć się na ten temat jak najwięcej. Jeśli tu trafiłeś, prawdopodobnie jesteś jednym z nich. Z naszego artykułu dowiesz się, od kiedy występują kolki u niemowlaka, skąd tak naprawdę się biorą i co robić, kiedy się pojawią.
Pierwsze epizody kolkowe z reguły pojawiają się około 2-6 tygodnia po narodzinach. Dolegliwości zwykle dają o sobie znać popołudniu lub wieczorem, jednak zdarzają się także ataki w godzinach porannych i w nocy. Co istotne, w przypadku kolki bóle brzuszka nie wynikają z nieprawidłowości w budowie lub funkcjonowaniu narządów – to łagodna dolegliwość ze strony układu pokarmowego, ustępująca po pewnym czasie samoistnie. W rozpoznawaniu kolki powszechnie wykorzystuje się tzw. „regułę trzech”. Zgodnie z tymi kryteriami, aby móc zdiagnozować u noworodka kolkę objawy muszą trwać minimum trzy godziny dziennie, pojawiać się nie mniej niż trzy razy w tygodniu i utrzymywać się co najmniej przez okres trzech tygodni. Poza tym dziecko jest zdrowie i rozwija się prawidłowo. Okres kolkowy zazwyczaj trwa do około czwartego miesiąca życia, nie jest to jednak regułą. U niektórych niemowlaków ta uciążliwa przypadłość może utrzymywać się nieco dłużej, do ukończenia przez dziecko około pół roczku.
Kolki u noworodków to bardzo częsta przypadłość dzieci w pierwszych tygodniach życia. Bolesne skurcze jelit u noworodków związane są zwykle z nagromadzeniem w nich pęcherzyków powietrza połykanych przez maleństwo wraz z pokarmem. Kolki występują bez względu na sposób karmienia i dotykają zarówno niemowląt przystawianych do piersi, jak i dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym. Kolki rozpoczynają się zwykle w pierwszych trzech miesiącach życia – u niektórych dzieci wcześniej, u innych nieco później. Objawy najczęściej pojawiają się bardzo gwałtownie i powracają codziennie o podobnej porze (zazwyczaj po karmieniu).
Atak kolki u noworodka może trwać od kilku minut nawet do kilku godzin. Sygnałem o jej rozpoczęciu jest nagły, niepohamowany płacz maleństwa, pojawiający się bez konkretnego powodu. Płacz jest dla niemowlaka naturalną formą porozumiewania się z rodzicami. Poprzez niego maleństwo sygnalizuje mamie i tacie swoje potrzeby, domagając się karmienia, zmiany pieluszki czy po prostu przytulenia. W przypadku kolki noworodek zaczyna zanosić się płaczem bez żadnej uchwytnej przyczyny: w takiej sytuacji nie pomaga ani nakarmienie, ani przewinięcie, ani wzięcie na ręce. Płacz kolkowy jest również znacznie intensywniejszy i głośniejszy od zwykłego. Objawami towarzyszącymi napadowi kolki są także podciąganie kolan, zaciskanie piąstek, prostowanie i wyrzucanie nóżek, zaczerwieniona buzia, wzdęty, twardy brzuszek oraz głośne usuwanie gazów. W skrajnych przypadkach niemowlak może ulewać, a nawet wymiotować. Ataki kolki mogą mieć różne nasilenie: od lekkiego rozdrażnienia do niemal niemożliwego do opanowania krzyku. Niestety, nie istnieją żadne sposoby uniknięcia tej przykrej przypadłości. W chwili wystąpienia objawów rodzice powinni przede wszystkim zachować spokój. Nie wolno wpadać w panikę, ponieważ emocje opiekunów udzielają się także maleństwu. Noworodek z napadem kolki i tak jest już bardzo rozdrażniony, dlatego w tej chwili najważniejsze jest zapewnić mu spokój i poczucie bezpieczeństwa. Warto starać się łagodzić nieprzyjemne objawy domowymi metodami: noszeniem, kołysaniem, tuleniem, ogrzewaniem brzuszka termoforem lub ciepłą pieluszką czy przystawianiem dziecka do piersi.
Choć kolki u noworodków to dość powszechna dolegliwość, do tej pory nie udało się określić konkretnych powodów jej występowania. Większość pediatrów jest zdania, że główną przyczyną dolegliwości jelitowych u małych dzieci jest niedojrzałość przewodu pokarmowego. Układ trawienny noworodka w pierwszych tygodniach życia intensywnie się rozwija i doskonali swoje funkcje. W chwili narodzin nie wszystkie narządy są w pełni dojrzałe, jednak proces optymalizowania ich funkcji jest dość skomplikowany i wymaga czasu. Czasami epizody kolkowe są manifestacją zaburzeń składu naturalnej flory bakteryjnej jelit. W młodym organizmie dopiero tworzy się jego mikrobiom, czyli zespół organizmów niezbędnych do prawidłowego zachodzenia procesów przesuwania, trawienia i wchłaniania pokarmu. Co prawda kształtuje się on jeszcze przez narodzinami, jednak dopiero w chwili przyjścia dziecka na świat rozpoczyna się intensywna kolonizacja układu trawiennego. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaburzeń kształtowania mikrobiomu, warto zadbać o uzupełnienie mikroflory jelit noworodka o odpowiednio wyselekcjonowane szczepy bakterii probiotycznych. Szczególnie skuteczne są bakterie z rodziny Lactobacillus reuteri. U niektórych dzieci karmionych piersią kolki mogą być objawem alergii na białka mleka krowiego spożywanego przez karmiącą mamę. Niektórzy autorzy podają, że może być tak w przypadku nawet 50 procent niemowlaków. Jedną z przyczyn kolek u kilkutygodniowych dzieci może być także wrażliwość dojrzewającego systemu nerwowego na dużą ilość bodźców pochodzących z otoczenia. Praktyka medyczna pokazuje, że kolki są częstą przypadłością u dzieci o niskiej masie urodzeniowej oraz u noworodków przychodzących na świat przez cesarskie cięcie.